پذیرش هوش مصنوعی در منابع انسانی: 3 بینش داخلی و شخصیت های پذیرش تعریف شده است

رقابت برای پذیرش هوش مصنوعی تشدید شده است و تیم‌های منابع انسانی در وسط قرار گرفته‌اند، زیرا سازمان‌ها به دنبال استفاده از فرصت‌های جدید برای مزیت رقابتی هستند. HR اکنون مسئول ادغام هوش مصنوعی در فرآیندهای خود است و در عین حال پذیرش هوش مصنوعی را در سراسر سازمان، به ویژه با توجه به حفظ حریم خصوصی داده ها و نگرانی های اخلاقی، ترویج می کند.

همانطور که محیط کار به تحول دیجیتال خود ادامه می دهد، رهبران منابع انسانی به یک استراتژی روشن نیاز دارند. برای موفقیت، آنها باید پذیرش هوش مصنوعی را در منابع انسانی سریع پیگیری کنند و وظیفه هدایت سازمان را در سفر هوش مصنوعی خود قرار دهند. تحقیقات ما در مورد هوش مصنوعی در HR*، که شامل بیش از 1500 متخصص منابع انسانی بود، چهار شخصیت متمایز را شناسایی کرد که نشان دهنده رابطه HR با پذیرش هوش مصنوعی است، که هر کدام چالش ها و فرصت های خاص خود را دارند.

در این مقاله، وضعیت فعلی پذیرش هوش مصنوعی در منابع انسانی را مورد بحث قرار می‌دهیم، این چهار شخصیت را بررسی می‌کنیم و اولویت‌های کلیدی را که رهبران منابع انسانی باید روی آن تمرکز کنند تا از پتانسیل هوش مصنوعی به‌طور موثر استفاده کنند، برجسته می‌کنیم.

3 بینش در مورد پذیرش هوش مصنوعی توسط منابع انسانی

داده‌های ما نشان می‌دهد که پذیرش هوش مصنوعی در منابع انسانی هم وعده و هم مشکلات ادغام فناوری‌های پیشرفته در عملکردهای انسان محور را منعکس می‌کند. از یک طرف، هوش مصنوعی این پتانسیل را دارد که منابع انسانی را متحول کند—افزایش کارایی، بهبود تصمیم‌گیری و ایجاد تجربیات شخصی‌سازی شده‌تر برای کارکنان. از سوی دیگر، سرعت پذیرش به دلیل نگرانی در مورد تخصص، حفظ حریم خصوصی داده ها و دشواری در تعیین کمیت تأثیر هوش مصنوعی بر نتایج منابع انسانی کاهش می یابد.

بینش در یک نگاه:

• بینش 1: وعده و پتانسیل، اما موانع پذیرش همچنان باقی است
• بینش 2: پذیرش فردی و کم خطر برای متخصصان منابع انسانی هنجار است
• بینش 3: مشکل در بیان تأثیر تجاری هوش مصنوعی در منابع انسانی

بینش 1. وعده و پتانسیل، اما موانع پذیرش همچنان باقی است

متخصصان منابع انسانی نسبت به پتانسیل A برای بهبود کارایی و تصمیم گیری خوشبین هستند. با این حال، استفاده گسترده از آن در شیوه های منابع انسانی هنوز محدود است.

این رویکرد محتاطانه به دلیل چالش‌های منحصربه‌فردی است که منابع انسانی با آن مواجه است، مانند مدیریت داده‌های حساس کارکنان و نیاز به رویکردی انسان محورتر برای کار. علی‌رغم این چالش‌ها، احساسات مثبت نسبت به هوش مصنوعی نشان می‌دهد که منابع انسانی به آرامی به سمت پذیرش عمیق‌تر حرکت می‌کند، با پتانسیل تغییرات قابل توجهی با افزایش آشنایی و اعتماد به فناوری‌های هوش مصنوعی.

چالش اصلی برای پذیرش هوش مصنوعی در منابع انسانی، فقدان تخصص و اعتماد در میان متخصصان منابع انسانی است. بسیاری احساس می‌کنند که مهارت‌های لازم برای استفاده مؤثر از فناوری‌های هوش مصنوعی را ندارند، که باعث می‌شود در پذیرش کامل این ابزارها مردد باشند.

نگرانی در مورد حفظ حریم خصوصی داده ها و استفاده اخلاقی از هوش مصنوعی نیز بر این بی میلی می افزاید. این عوامل یک شمشیر دو لبه ایجاد می کنند: در حالی که بسیاری از متخصصان منابع انسانی نگرش مثبتی نسبت به هوش مصنوعی دارند، عدم اعتماد به نفس و نگرانی آنها در مورد کیفیت داده ها آنها را از بهره برداری کامل از پتانسیل هوش مصنوعی باز می دارد.

برای فراتر رفتن از پذیرش اولیه هوش مصنوعی و به سمت برنامه های کاربردی پیشرفته تر و تاثیرگذارتر در منابع انسانی، پرداختن به این شکاف ها در مهارت ها و اعتماد به نفس ضروری است.

بینش 2. پذیرش فردی و کم خطر هنجار است

در منابع انسانی، پذیرش هوش مصنوعی عمدتاً بر بهبود کارایی شخصی تمرکز دارد، از جمله از طریق خودکارسازی وظایف معمول، تجزیه و تحلیل داده ها، و افزایش فرآیندهای تصمیم گیری. با این حال، این پذیرش معمولاً فردی است و متخصصان منابع انسانی از ابزارهای هوش مصنوعی برای ساده‌سازی گردش کار خود به جای ادغام کامل هوش مصنوعی در شیوه‌های گسترده‌تر منابع انسانی استفاده می‌کنند.

این نشان می‌دهد که در حالی که پتانسیل هوش مصنوعی برای تغییر عملکردهای منابع انسانی مانند مدیریت استعداد، مشارکت کارکنان و برنامه‌ریزی نیروی کار تایید شده است، این مناطق شاهد استفاده گسترده از راه‌حل‌های مبتنی بر هوش مصنوعی نبوده‌اند.

تاکید فعلی بر کارایی نشان می‌دهد که اگر چالش‌های یکپارچه‌سازی برطرف شود، هوش مصنوعی می‌تواند در آینده نقش استراتژیک‌تری در منابع انسانی ایفا کند.

بینش 3. مشکل در بیان تأثیر تجاری هوش مصنوعی در منابع انسانی

متخصصان منابع انسانی به طور فزاینده ای در حال بررسی هوش مصنوعی هستند، اما یک مانع بزرگ اثبات ارزش واقعی کسب و کار آن است. برخلاف سایر حوزه‌های تجاری مانند فروش یا عملیات، که در آن‌ها می‌توان تأثیر هوش مصنوعی را فوراً اندازه‌گیری کرد، منابع انسانی در تلاش است تا مزایای ابزارهای هوش مصنوعی را زمانی که صحبت از بهبود تعامل کارکنان، مدیریت استعداد بهتر یا تصمیم‌گیری بهبودیافته باشد، تعیین کند.

این چالش با این واقعیت تشدید می شود که بسیاری از برنامه های کاربردی هوش مصنوعی در منابع انسانی هنوز در مراحل ابتدایی خود هستند و عمدتاً به جای ایجاد تغییرات استراتژیک بر روی کارایی متمرکز هستند. بدون معیارهای واضح برای نشان دادن بازگشت سرمایه، توجیه ادغام بیشتر هوش مصنوعی دشوار می شود، که روند پذیرش را کند می کند.

چالش‌های فعلی در استفاده از هوش مصنوعی در منابع انسانی، خطرات متعددی را برای این حوزه به همراه دارد. اینها شامل شایستگی و اعتماد فردی، و همچنین ادغام هوش مصنوعی در شیوه های منابع انسانی و نشان دادن تأثیرات تجاری هوش مصنوعی است.

منابع انسانی باید به طور فعال به این خطرات بپردازد تا شکاف در پذیرش را پر کند. این را می توان با مدیریت ریسک های مورد انتظار و درک احساسات و رفتارهای زیربنایی مؤثر بر پذیرش به دست آورد.

4 شخصیت برای پذیرش هوش مصنوعی

داده های ما نشان می دهد که سه عامل اصلی به طور قابل توجهی بر پذیرش هوش مصنوعی در منابع انسانی تأثیر می گذارد:

1. نحوه استفاده و ادغام هوش مصنوعی در عملکردها و فرآیندهای منابع انسانی
2. سطح قرار گرفتن متخصصان منابع انسانی با هوش مصنوعی در نقش خود
3. میزان دید مثبت متخصصان منابع انسانی هوش مصنوعی.

این عوامل بر رفتارهای اساسی متخصصان منابع انسانی تأثیر می گذارد و بر میزان پذیرش هوش مصنوعی و نحوه ادغام هوش مصنوعی در کار روزانه آنها تأثیر می گذارد.

بر اساس این یافته ها، ما متخصصان منابع انسانی را به چهار شخصیت متمایز پذیرفته شده دسته بندی می کنیم. این شخصیت‌ها رفتارهای مشترک گروه‌ها و محرک‌ها برای پذیرش هوش مصنوعی را برجسته می‌کنند و به ما اجازه می‌دهند تا اقدامات هدفمند را برای پذیرش سریع تعریف کنیم. این رویکرد تضمین می‌کند که استراتژی‌های پذیرش منابع انسانی فعال، متناسب با هدف، و متمرکز بر نیازهای مرتبط با نیروی کار منابع انسانی هستند.

اجتناب کننده شکاک

این کاربران به طور فعال از هوش مصنوعی در فعالیت‌های روزانه خود استفاده نمی‌کنند و همچنین در فعالیت‌های منابع انسانی آن‌ها ادغام نمی‌شود. آن‌ها هوش مصنوعی را ارزشمند یا ضروری نمی‌دانند، که منجر به انگیزه کمی برای ارتقای مهارت یا آماده‌سازی خود برای پذیرش هوش مصنوعی می‌شود. در نتیجه، آنها اغلب نگرش منفی یا بی تفاوتی نسبت به هوش مصنوعی در منابع انسانی دارند.

کاربر بی میل

کاربران بی میل اغلب در محیط هایی هستند که هوش مصنوعی به طور فعال استفاده می شود یا در فرآیندهای منابع انسانی روزانه آنها ادغام می شود، با این حال آنها حداقل با آن درگیر هستند. عدم تمایل آنها به پذیرش هوش مصنوعی ناشی از عوامل مختلفی مانند عدم درک، محدودیت های بودجه یا چالش های یکپارچه سازی است. به این ترتیب رویکرد یادگیری آنها عمدتاً خودکاوشی یا وابسته به تیم های فنی برای راهنمایی است.

کاوشگر فعال

این کاربران از هوش مصنوعی به روش های محدودی استفاده می کنند، عمدتاً برای ایجاد محتوا، تحقیق و اتوماسیون وظایف. در حالی که آنها مزایای بالقوه را می بینند، فرصت های آنها برای آزمایش با این فناوری ها محدود است و معمولاً فراتر از افزایش بهره وری فردی گسترش نمی یابد. آنها در محیط هایی با سرمایه گذاری محدود در هوش مصنوعی کار می کنند که منجر به حداقل پذیرش ساختاری می شود. در نتیجه، این کاربران عمدتاً به خودآموزی از طریق اکتشاف و منابع آنلاین وابسته هستند.

قهرمان فرزندخواندگی

این کاربران به طور فعال از هوش مصنوعی در روش‌های مختلف منابع انسانی و برای بهره‌وری شخصی استفاده می‌کنند و مزایای ملموسی مانند افزایش کارایی، صرفه‌جویی در زمان و تصمیم‌گیری بهبودیافته را گزارش می‌دهند.

آنها معمولاً در محیط هایی با سرمایه گذاری بیشتر در هوش مصنوعی کار می کنند. قهرمانان فرزندخواندگی فناوری را به عنوان یک محرک استراتژیک می بینند و مشتاق آزمایش هستند. آنها به طور فعال در آموزش های رسمی از طریق دوره ها، برنامه های فروشنده و همکاری با تیم های فناوری شرکت می کنند و احساسات مثبت نسبت به هوش مصنوعی را تقویت می کنند و به آنها اجازه می دهند بر روی وظایف استراتژیک تمرکز کنند.

اقدام کنید

برای پیشبرد پذیرش هوش مصنوعی، باید ضمن استفاده از پتانسیل هوش مصنوعی، با چالش‌های فعلی مقابله کنیم. این به معنای استفاده از هوش مصنوعی در مناطق کم خطر است که می‌تواند فوراً ارزش ایجاد کند، ایجاد نرده‌های محافظ اولیه برای ایجاد اعتماد و آزمایش مداوم برای افزایش قابلیت‌های هوش مصنوعی در منابع انسانی.

اگر دست اندرکاران منابع انسانی اکنون اقدامی نکنند، نه تنها دستاوردهای بهره وری هوش مصنوعی را از دست خواهند داد، بلکه خطر از دست دادن اعتبار و اعتماد به نفس را نیز خواهند داشت. پیام واضح است: بی عملی منجر به رکود می شود و ارتباط منابع انسانی را در دنیایی که به طور فزاینده ای توسط هوش مصنوعی شکل می گیرد، تهدید می کند.